بگیر بخواب دیگه منتظر کدوم ستاره تو اسمونی؟!
میگن ستاره ی من خوابیده
دروغ میگن ،میفهمم .آسمون من خوابیده.
ستاره ها بهونه بودن وسط دل آسمون و حالا آسمون قشنگم ،یه کهکشان که وسط تاریکی اسمون رو روشن میکرد خوابیده و حالا همه چی تاریک و سیاه و تلخه
قرار نیست ما یه اسمون پر از ستاره داشته باشیم،قشنگیش به همون ستاره دنباله داریه که بی هوا میاد تموم اسمون رو روشن میکنه و بی هوا میره و دوباره غرق میشی تو سیاهی ولی دلت همش پیش اون موقعست که ستاره اسمونت رو روشن کرد
اگه یه کهکشان پر از ستاره تو آسمون باشه ،چون همیشه هست برات عادی میشه ،نمیشه کهکشان تو و ستاره ها مال تو نیستن ولی اون ستاره دنباله داری که گذرش توی سیاهی اسمونت خیلی کوتاه بود ستاره توعه،مال خود خودته
شب میشه اون کهکشان پر از ستاره رو بغل کنی ها ولی دلت همش پیش اون ستاره دنباله داره .
حتی اگه ستاره دنباله دار دیگه ای حتی بزرگ تَر حتی نورانی تر هم رد شه دلت رو نمیبره،تو همون ستاره خودتو میخوایهمونی که باش دلت میلرزید.ولی کسی نمیدونه ستاره من چند سال به چند سال از روی یه تیکه از کهکشان که منحصرا مال خودمه رد میشه.شاید هر روز ،شاید ده سال،شاید هم هیچوقت:)
کوثر ذوالفقاری
1397.10.2
درباره این سایت